İlk önceleri sanırdımki ,her şey gözümün gördüğü gibi.gece gördüğüm gibi,gündüz gördüğüm gbi,simsiyah ufuklarıma inerken mehtab gördüğüm gibi.
Bilemedim!
Gördümki,hüsranı ayakta alkışlamakmış hayat.Pembe bulutlara yükselmeye çalışırken her sabah,tutunmaya başlamakmış gri bekleyişleri...Ruhumun ötelerde kalan güzellikleri,ey ötelerde kalan gizemli çehreler,bu ufuksuz gölgenin ve gerçeğin hiç sökmeyen mutlu şafağı.
Bu yeşeren ağlamak ve bu kan damlatan tebessüm ,zamanı acı ile yoğuran bu saat.
Her gün yorgun bir isyana başlamak,bu sele bırakılan yaşam.
Ey hayat yanılmışım sana yürüyüşlerimde .
Yanılmışım hayatı tanırken, önce hep sanırmışımki ,bulduğum gibi herşey.
Yağmur bulduğum gibi,yaprak bulduğum gibi, toprak bulduğum gibi,kıvrımlarında ararken güneşi,ırmak bulduğum gibi...
2 yorum:
hangimiz hayata yürüyüşlerimizde yanılmadıkki? emeğine ,yüreğine sağlık... hakıkaten çok güzel!!
Beğendiğine memnun oldum canım ;))....
Yorum Gönder