Gizli Kırmızı Kapaklı Defter Sakın Konuşma.

İki elim başımın arasında önümde hesap soruyor kırmızı defter
Hayat artıklarını hapsetmişim üzerine umursamadan
Çılgınkaplanlar üzerine korkmadan yazmışım mesela
Oysa gizlerimi, sırlarımdan bu kadar kolay arındıramam
Şehvet kapıyı çalınca, sevgi demir alıyor ufka doğru

Ah kırmızı defter arada ne kadar çok ertelenmiş hayatartıkları var,
Bakkalın numarası, anneni ara çağrısı ve çoktan unuttuğum bilançolar
Kırık dökük uydurma şiirler gizlemişim aralarına, utanmadan.
Arada bir ağlamaklı umutsuzlukla ‘gel çılgın kaplanlar kulubüne katılalım’ diyorum.
Geceye yalvaran sessiz bir ses tonunda.
Kırmızı defter kendi kendini yiyerek beslenen bir canavar !

Aşk firariyse etil alkol kadar tehlikeli eğlencelik seks
Ölümcül bir kanser yarası ya da kemoterapiden kaçış arası
Bu yüzden mi yaralıruhlar barınağına terk ediyor herkes kendini
Asfalt ya da şoseye ayrılmak zorundaydı benim kaderim
“Herkes kendisi kadar büyüktür” diyordu ergenlik tabelaları
Parmağını yüzüme sallayarak kırmızı kaplı defter
“her yalnızlık kendisini öldürür” dedi bakın yine

belki bir kimsesizlik bilmecesi
“Herkes kendisi kadar yalnızdır di mi ama? Ha ha ha”
Hoşgeldin klişelerin kırmızı efendisi!
Kalite çizgisi yüksek bir affediş oldu hep benimkisi
Bu yüzden altında kaldım biçare kendimin belki.
Kırmızı kitap bilir bizim bilmediklerimizi
Söyler arasıra gizlice çiziktirdiklerimizi

Bana kalsa şehvetin diş izleri yazılabilir hala
Ya da göz ucundan sessizce öpüşlerimi
Kulağına bir sır söylemenin hazzı gizliyken
tenimin ancak kuruyan teri affedebilir beni
Şimdi söyle bana kırmızı defter ne yazmamalıyım
Hala bu kadar gizlerken kendimi,
sana.
Cüneyt Özdemir.
Kaynak:Dipnot.TV