Hani bazen güzel bir yazı okuruz da içimizde bir şeyler depreşir. Gücümüz yetmesede,dilimiz dönmesede bir şeyler yazmak isteriz. Duygularımız hadi der;ama o duyguların kelimelere dökülmesi o kadar zordurki.Bazen hiç olmadık zamanlarda güzel şeyler gelir aklımıza.Mesela kalabalık bir otobüste,yada uyku uyuşukluğunda veya kapı çalınırken.
Nedendir bilinmez en güzel duygular insana en olmadık anlarda gelir.Ve genelde kağıt kalem yerine dalgın gözlerle yazı veririz bu güzel duyguları,gönlümüzün bir köşesine.Yolda gördüğümüz şeylere takılırız;bazen el ele tutuşmuş bir çift,gazete okuyan emekli amca,bir simitçi yada seyyar satıcı;hani klasik tv enstanteneleri.Ve arkasından bir bakışta kitap yazabilecek çok şey gördümüzü düşünüzürüz;ama nedense göremeyiz hayatın düğüm noktaları olan anları yada ayrıntıları.Kimi zaman yeni kararlar alırız.
Beş yada on gün sonra uygulamaya başlıyacağımız.Ama nedendir bilinmez başlayacağımız güne kadar hayatımız başladığımız günden daha düzgündür...
0 yorum:
Yorum Gönder