Yazık!




Yazık! Bir hiç hiç uğruna ögüttüm yıllarımı;
Özlemler büyüterek kuraklıklar içinde
Bütün cömertliğimle açtım da kollarımı
Hep cimrilik gördüm muhabbet ikliminde

Gönül çağlayanımda
berrak sular akarken
Mümbit bahçelerime dostluk gülleri diktim
özen ve sevgiyle her an ümit ektim de
Hazan düştü bahçeme,ne yazık hüsran biçtim

Bir kaç gülün hatırı,hasr ettim yıllarımı
Ümit ektim yılmadan çoraklaşmış toprağa
Sabırla sıvazladım isyan duygularımı
Hep zehirler yutkundum,koştum fedakarlığa...

1 yorum:

FalanFistan dedi ki...

Zeynep hanım
çok beğendim yüreğinize sağlık...

Yorum Gönder

 

Çekmece Notları Design by Blogger Modifiye © 2009