Yazık!

Yazık! Bir hiç hiç uğruna ögüttüm yıllarımı;

Özlemler büyüterek kuraklıklar içinde

Bütün cömertliğimle açtım da kollarımı

Hep cimrilik gördüm muhabbet ikliminde

Gönül çağlayanımda

berrak sular akarken

Mümbit bahçelerime dostluk gülleri diktim

özen ve sevgiyle her an ümit ektim de

Hazan düştü bahçeme,ne yazık hüsran biçtim

Bir kaç gülün hatırı,hasr ettim yıllarımı

Ümit ektim yılmadan çoraklaşmış toprağa

Sabırla sıvazladım isyan duygularımı

Hep zehirler yutkundum,koştum fedakarlığa...