Bir Boşluğa Bakarcasına, Bakardım Suratına...

Belki de bir mucize olur ve ummadığım cümleler kurarsın,her zamankinden farklı..

Asılsız gerekçeler sunarsın bende sonrasında neden derim sana...
Neyi başaramadığımı sorarım sana merak ederek...
Yada ruhumu özgür bırakabilecekken sen,kendince geçerli bir yalan arardın.

Hatta o yalanı bulurdun ve bana söylemezdin...
Sana haykırmam, devamlı neden diye sormam,
Benim senden daha güçlü ,daha dirayetli olduğumun kanıtı değilldi ..

Tam aksine,ellerimden tutman ,düşerken beni bırakmaman demekti..
Bir müddet susardın,sonra konuşurdun...
Hayatın küstahlıklarının seni belki de bu hale getirdigini söylerdin...
Bir boşluğa bakarcasına, bakardım suratına.
Benim en büyük çelişkim senin benden ayrı bir varlık olmandı..

Bensiz yaşaman, bensiz ölücek olman, fakat hepsinden çok tavırlarınla bunu doğruluyor olmandı.

Bu yüzdendirki ,sislerin ardındaki yüzüne, ruhundaki o başka adama sorardım...
Susardın,ben acı çekerdim...
Tek bir adım atamazdım , geçmişin batağından çıkamazdı ayaklarım..
Ve sen ruhumu azad edecek,yıllarımı daha anlaşılır kılacak , o birtek kelimeyi söyleyemezdin..
Demezdin, diyemezdin "aşık değilim sana"..
Bir boşluğa bakarcasına, bakardım suratına..