EYLÜL'Ü DÜŞLERKEN

Bu hayatımın  kaçıncı Eylül'ü?
Annemin söylediği ninniler kadar içten;ama gökyüzüne uzanan umutlar kadar soğuk ve uzak bir eylül sabahı....Odamın ve yüreğimin pencerelerini sonuna kadar açmış;şehri böylesine sessiz,böylesine yalnız bulmanın tadını çıkarıyorum.Uzaklardan kulağıma gelen bir kaç simitçi sesi de olmasa bu koca binalar arasında bir başıma kaldığımı düşüneceğim.Neyse ki güneş,ışıklarıyla günü başlattığı gibi içimi ısıtıyor ve beni bu taş duvarların soğukluğundan kurtarıyor.Her ne kadar gündüzleri,bana hayata mahkum olduğumu hatırlattığını bahane edip ruhsuzlukla  suçlayarak mutluluk ümitlerimi geceye bağlasamda,bugün onun karanlık gecelerden çok daha vefalı olduğunu anladım.Çünkü hiç olmazsa gündüzleri başımı sonsuz maviliğe çevirdiğimde,göremeyeceğim endişesiyle bakmadan çekindiğim kayıp yıldızlar yok gökyüzünde. Bu hayatımın kaçıncı Eylül'ü??  İçimin mevsimiyle şehrin mevsimi tam bir uyum içinde bugün.Sanki bir türlü geçmek bilmeyen zamanlarda,zamansız yaşıyorum.İçimde sadece Eylül...
Eylül,rüzgara kendini kaptırıvermiş sararan yaprakların hüznü...
Eylül,yüreğimin susuz köşelerinde solmaya yüz tutmuş bir çiçeğin yağmura olan hasreti...
Ve Eylül,gözyaşlarına aşina bir mevsimin belki de dökülmemiş tek bir damlası....
Şimdi yüreğim bir hazan mevsimini yaşamak için,birinci sınıfa henüz başlamış bir çocuk kadar heyecanlı ve hazır.İçimde boşalmayı bekleyen gözyaşlarım,yüzümde hüznün kenarlarını çevrelediği sınırlı bir tebessüm...Ve yorgun sonbahar gecelerinde yine mutluluğuma denk tutacağım bir kaç yağmur damlası var hayalimde.Bir tek hüzne gerek duymuyorum.Çünkü biliyorum ki hüznün adı,benim.
 
Müzik:Beirut

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Nedense eylül ayı denince benimde aklımda hep kötü olaylar geliyor.. 12 eylül 11 eylül nerdeyse boş günü yok yani..

Yorum Gönder

 

Çekmece Notları Design by Blogger Modifiye © 2009