Aylar geçiyor ve yıllar. ,,,,,,,.dakika dakika an an ayrışmalarımız yalnızlaşmalarız çoğalıyor yada büyüyor.bir balon gibi şişiyor hayat ve içinde yalnız bir kişiyiz,tek başımıza...bir karnaval havası ,uçuşan balonlar şenlik bizim şenliğimiz mi?
yoksa bu eğlencenin içinde ayrı ayrı ve mecbur ve mahkum nesnelerimiyiz?
neden tutamıyoruz hiç bir ruhun düşüncenin ve hissin elinden...başkalarını görüyorsak; sadece kendi gözlerimizden..nerden biliyoruz?ne biliyoruz?
bir iğne yetiyor bir balonu patlatmaya.,her gün birileri düşüyor toprağa..bir zamanlar çoçuktuk,çocuktunuz,çocuktular..elele tutuşmuş oynuyoyduk...dönüyorduk, neyi tavaf edip kutsuyorduk bilmedenbilmeklemi başladı herşey?
korkmaklamı bitmekten?
nedir ellerimizi koparan birbirinden..bilinç mi?
büyümek mi?nedir büyüyen?yalnızlığımiz değil mi?kalabalıklar içinde bile,yan yana uyurken bile.aynaya bakarken bile kimdir kendimizden başka gördüğümüz...?
gökten yağan yağmur damlaları kadar fazlayız.düşeriz toprağa,canız,su damlacığının ıslaklığının kaldığı kadar yeryüzünde kalma zamanımız.kim kime can, kim kime canan..?kim hayran kime bayram.?
ne kadar çok nedenlerimiz var kavgalar için yaşamak için ...unutmak için ne kadar çok mazeretleriz varbüyümeyi anlamamız için ne kadar da çok avuntularımız varne kadar çok kandırıyoruz kendimizi ve herkezioysa ki yalnızca çocuk gözlerimizle gerçektikoysa ki yalnızca düşlerimiz kadar yaşadıkyalnızca yalnızlığımızla varız ve gerçek gözler kapanınca görünüyor sanki... ...
0 yorum:
Yorum Gönder