KENDİM

Küçük bir kızken yaptığım bir iş üzerinde, yakalıyordum bugün kendimi. Sayarken milyonlara ulaşmayı hedeflediğim ve üzerinde yürürken düşmemeye ant içtiğim kaldırım taşlarını adımlıyordum. Bu sefer ve bu sefer sefere çıkıyordu ,hem gönlüm, hem de bedenim farkına bile varmadan ben. İçimde nefretlere yer açmak istiyordum.

Biraz hüzünlenmek ,biraz kızmak, biraz da ağlamak geliyordu içimden bugün. Ne çare! Başaramıyordum işte.Rengârenk çiçeklerle bezeli bir yolda ,yürümeye alışmıştım oysa ben, belki de renkler biçmekti yaptığım çıplak ayağıma batan her bir dikene fütursuzca.