DOST

Kimdir dost?

Nedir dostluk?

İşde insanoğlunun üzerinde çağlar boyu kafa patlattığı iki kavram.

Sözlüklere bakarsanız insanın iyiliğini isteyen,kötülüğe düşmesini engelleyen,onu koruyan ,kollayan,gözeten kişi.

Yani anlıycağınız düşmanın tam tersi.

Dost demişiz,arkadaş, ahbab,

tanıdık kelimeleri dururken.

Demek dostluk,arkadaşlıktan daha öte,daha derin bir kavram

Edebiyatımızda bu iki kelimeyi  hep yanyana görürüz.Divan şairlerimiz,sevgiliyi anlatmış dost kelimesiyle.Hani o kendilerine hiç vefa göstermeyen sevgiliyi.

Tasavvuf şairleri içinse dost,kendilerine ulaşma uğrunda binbir eziyet çektikleri Tanrıdır.

Hep iyi hep yüce kavramlarla karşılamış insanoğlu dost kelimesini.

Bu nedenle dosta,her türlü çıkar ilişkisinin dışında yer vermiş.

Öyle ya çıkarlarla dostluk hiç yanyana yürürmü?

Yalansız görmüş,dolansız görmüş,anadan babadan bile yakın görmüş onu.

Gün gelmiş,çekinmeden sırtını dayayabileceğine,omzunda ağlıyabileceğine inanmış.

Doğduğumuz andan itibaren annemize bağımlıyızdır.

Açlığımızı,açıklığımızı,sevgimizi hep onunla doyururuz.

Yavaş yavaş büyür çocukluk ve gençlik devrelerine geçeriz.Gene aileye bağımlıyızdır ama artık yavaş yavaş genişlemeye başlar.Komşu çocukları,akraba çocukları,okul arkadaşları,sıra arkadaşlarıderken ilk dostlar kendiliğinden oluşmaya başlar.

İlk hayat deneyimlerimizi ,dertlerimizi,kederlerimizi,sevgilerimizi,aşklarımızı,hayallerimizi hep onlarla paylaşmaya başlarız.Bazen küser bazen barışırız,ama onlardan asla vazgeçmeyiz.Çocuklukta temelleri atılan bu dostluklar , yetişkin birer insan olduğumuzda,temelleri sağlamalaşarak devam eder ..Bazılarıda kendiliğinden silinir gider.Sadece anıları kalır belleğimizde.

Hayatın içinde yetişkin birer insan olduğumuzda,hayat onlarla daha güzeldir artık..

Eşimiz olur,çocuklarımız olur.Ancak dostlara,dostluklara ihtiyaç duymamıza,onlarla birlikte olmamıza engel değildir bütün bunlar.

İyi günümüzde,kötü günümüzde çevremizde dostlar görmek isteriz.Yaşadığımız olayları,onlarla paylaşmak isteriz,sevinciyle kederiyle,acısıyla tatlısıyla.Doğumlarımızda,ölümlerimizde,düğünlerimizde yanımızda hep onlar vardır.

Onlar vardır iyi günde,kötü günde.''Dost acı günde belli olur ''derler.

Doğrudur.
En çok kötü günlerimizde ihtiyaç duyarız onlara.İşlerimiz kötü gittiğinde ,bir ihanete uğradığımızda,çevremizle ters düştüğümüzde,sevdiğimiz bir insanı kaybettiğimizde,omzumuza uzanan,bize destek bir dost eli hissetmek isteriz.Bize sarılacak,gözyaşlarımızı elleriyle silecek,bizi dinleyecek,bize destek olucak,kötü günlerimizi atlatmada bize yardımcı olacak bir dost.Dünya hiç kuşkusuz böylesi dostluklarla güzel...

Paylaşmak insanın doğasında olan bir ihtiyaç.

Malı olmuş mülkü olmuş,hanları hamamları olmuş,yatları katları olmuş,iyi bir işi ,iyi bir kariyeri olmuş.ama yalnız,ama paylaşacak kimsesi yok çevresinde.
İşte insanın en büyük fakirliği.

Zavallı fakirliği!

Bundan daha acı ne olabilirki?

Duygularını,düşüncelerini,sahip olduklarını,yaşadığı anları paylaşabileceği dostları olmadıktan sonra...

(Biricik dostuma ithafen )