Sessizlerin, anlatmayı bilmeyenlerin, kendini
dinletemeyenlerin, önemli gözükmeyenlerin, dilsizlerin, o iyi cevabı hep
olaydan sonra evde düşünenlerin, insanların hikayelerini merak etmediği o
kişilerin yüzleri diğerlerinden daha anlamlı, daha dolu değil mi? Sanki
anlatamadıkları hikayelerin harfleriyle kaynaşıyor bu yüzler, sanki
sessizliğin, ezikliğin, hatta yenilginin işaretleri var onlarda. Kendi yüzünüzü
de düşünmüştünüz değil mi bu yüzlerin içinde? Ne kadar kalabalığız hepimiz, ne
kadar acıklıyız hepimiz; ne kadar çaresiziz çoğumuz!
Please please please don't be so long
-
-Bugün çok öfkeli gördüm sizi?
+öfke değildir o öfke olsa beni bulamazsınız
-?
+Acemilik diyelim biz ona. hani Sıfır km basamaklarla muhatabım ya bu ara.
...
6 yıl önce
0 yorum:
Yorum Gönder