Kıyılarında yaşamama izin ver...

Sınır dışı hallerimi bilirsin sen. 

Kovulmalarımı, imla bozukluklarımı..

Mülteciyim zamansızlığın. 

Adımlarımı çektim adreslerimden..

Bir bavulu bile doldurmayan ömür sahifemi düştüm satırlardan..

Adressizim. 

Hayat yekun yetersiz. 

Bakiyelerim hep karanlığa bölünüyor. 

Menzilim sen tut beni.. 

Ve öyle bir sev ki beni; ölüm bile hayran kalsın sevdana. 

Züleyha'nın Yusuf'u sevdiği gibi sev gibi.

Gözünü karat..

Kapat perdelerini.

Benden başka göz bilme ..

Adımdan başka hiçbir cümleyi alma dudaklarına.

Avuçlarına yasla uykusuz gözlerimi.

Öyle bir sev ki; Leyla gibi savur dudaklarından beni mim'siz çöllerine..

Susuz bırak beni...

Kurusun geçmişim..

Yeter ki senin yanında olsun son nefesim..

Sırtlan beni geleceğimi / kız düşlerimi..

Kimliğimden soyunmuş bu adamı hüviyetine al..

Sahiplen adressiz ellerimi..

Yalnızlık etiketini, fişlenmiş geçmişimi, Filistin askısı gören kimliksizliğimi savur tozlu raflara. 

İçimdeki kekeme çocuğu sev. 

Şefkatine al öznesiz cümlelerimi..

İki dudağından gayri bir yer bilmeyeyim.. 

Devrildim bir kez karanlığın ayak dibine..

Yaralarım Eyyub gibi kanar. 

Sancılarım İsa gibi sabrımı yoklar...

Hadi ölümle yamamadan hüviyetsizliğimi al beni cümlelerine.

Ben susayım. 

Kapat üzerimi sesli kelimelerinle..

Dizlerim kan revan. 

Köklerim ise ağıt figan..

Kapındayım..

Kıyılarındayım...

Dağınıklığımı , yarımlığımı sen TAMAMLA.. 

Ve sonra her şeye göğsünü gerip benim sende YAŞAMAMA izin ver...

İbrahim Sarıgene